от Чехълче » Пон Юли 20, 2009 12:03 pm
На мъжа ми му е много мъчно, защото все пак си беше неговото куче. Аз също тъгувам, но не колкото него, по-скоро си спомням за моето кученце и за него плача.
Вчера братът на мъжа ми искаше да се обадим на общината, за да го приберат, представяте ли си!!! Да се търкаля някъде с обелки от картофи на бунището!!! Добре, че мъжът ми не го допусна и си го погребахме в градината.
Благодаря ви за милите думи.
Всеки ден умират десетки кучета от човешка ръка. Ако и ти си против нечестните убийства на кучета, сложи това под подписа си!